Aktualizacja Windows 10 do Windows 11 na komputerze poleasingowym

Aktualizacja Windows 10 do Windows 11 na komputerze poleasingowym

24 czerwca 2021 roku firma Microsoft oficjalnie zaprezentowała swój nowy system operacyjny Windows 11. Zmian jest sporo, zwłaszcza wizualnych. Zmiana wyglądu oraz nowa metoda rozmieszczania okien, wycentrowane ikony na pasku menu, zapamiętywanie pulpitów podczas pracy na dwóch ekranach czy nowy, zupełnie przebudowany sklep Microsoft Store. Nie zabrakło również nowości w aplikacjach, dostępny jest np wbudowany w system emulator Androida.

Nowy wygląd zachwyca, ale wiele osób zadaje sobie pytanie, czy nowy system od Microsoftu będzie działał na ich sprzęcie. Wszystko spowodowane jest zamieszaniem, jakie pojawiło się zaraz po premierze, gdy Microsoft udostępnił informację na temat wymagań sprzętowych.

Wymagania sprzętowe Windows 11.

Dwurdzeniowy procesor 1 GHz lub szybszy (z obsługą 64 bitów), 4 GB pamięci RAM, czy 64 GB wolnej przestrzeni dyskowej. Jak widać, nie są to zbyt wygórowane wymagania i większość sprzętu aktualnie używanego na całym świecie bez problemu sobie z tym systemem poradzi. Najwięcej kontrowersji pojawiło się jednak wokół tajemniczego modułu TPM w wersji 2.0 oraz wspieranych modeli procesorów. W sieci zawrzało, wiele osób pyta co to jest to TPM i czy każdy z komputerów posiada coś takiego?

Moduł TPM - Co to jest?

TPM (Trusted Platform Module) - w dużym skrócie, jest to technologia zapewniająca podstawę bezpieczeństwa komputera, zadaniem której jest wykorzystywanie zaawansowanych funkcji zabezpieczeń w systemach operacyjnych. Układ TPM przechowuje klucze szyfrujące zapewniając np skuteczną ochronę certyfikatów i haseł używanych do logowania się do systemu.

Czy laptopy poleasingowe sprzedawane w naszym sklepie posiadają układy TPM?

Tak, większość laptopów biznesowych posiada moduł TPM, natomiast nie wszystkie posiadają moduł w wersji 2.0. TPM może występować również w wersji 1.4, co teoretycznie wyklucza je z możliwości instalacji najnowszego systemu od firmy Microsoft. Oczywiście istnieje wiele sposobów na pominięcie tych ograniczeń, ale tym zajmiemy się w oddzielnym artykule.

Oficjalna lista wspieranych procesorów umożliwiających instalację Windows 11.

Microsoft dodał jeszcze jedno istotne ograniczenie, a mianowicie podał listę oficjalnie wspieranych procesorów. Z informacji wynika, że jeśli chcemy zainstalować Windows 11, trzeba najpierw sprawdzić, czy na liście znajduje się procesor, który posiadamy. Lista dostępna jest na stronie Microsoftu i można ją znaleźć tutaj

Tak jak w przypadku modułu TPM, istnieją różne metody instalacji systemu, nawet gdy procesor nie jest wspierany, ale jak już wspomnieliśmy, to temat na osobny artykuł.

Aplikacja PC Health Check.

Jeśli nie wiemy jak sprawdzić, czy nasz komputer posiada odpowiedni procesor, moduł TPM i czy w ogóle spełnia wymagania sprzętowe, możemy posłużyć się aplikacją PC Health Check, którą rekomenduje sam Microsoft. Aplikację wystarczy zainstalować i uruchomić. Po uruchomieniu należy kliknąć w przycisk sprawdź teraz, i już po chwili otrzymamy stosowną informację. Program możecie pobrać tutaj

Aktualizujemy Windows 10 do najnowszego systemu operacyjnego Microsoft Windows 11 na laptopie poleasingowym.

Do testów posłuży nam poleaisngowy laptop Dell Latitude 5490. Laptop spełnia wszystkie wymogi Microsoftu, wyposażony jest w moduł TPM w wersji 2.0 oraz procesor Intel Core i5 - 8 generacji. System możemy zaktualizować na 3 sposoby. Pierwszy sposób to usługa Windows Update, drugi to aktualizacja za pomocą Asystenta instalacji, lub trzeci - pobranie pliku obrazu ze strony Microsoft.

Zanim jednak pokażemy, jak wykonać aktualizację, sprawdźmy czy na pewno nasz laptop spełnia wymogi instalacji. Posłużymy się wcześniej wspomnianym oprogramowaniem PC Health Check.

Jak widać na załączonym zrzucie z ekranu, Dell Latitude 5490 spełnia wymagania systemu Windows 11. Po kliknięciu w przycisk Zobacz wszystkie wyniki, możemy sprawdzić bardziej szczegółowe dane. Zamykamy program i przechodzimy do aktualizacji Windows 10 z poziomu Windows Update, czyli sposobu pierwszego.

Klikamy kolejno start/ustawienia, następnie wybieramy Aktualizacja i zabezpieczenia i klikamy w przycisk Sprawdź aktualizacje. Jeżeli komputer spełnia wszystkie wymogi, powinien wyświetlić się komunikat informujący o możliwości darmowej aktualizacji do Windows 11. Niestety w naszym przypadku, informacja taka się nie wyświetliła. Czy mimo spełnionych minimalnych wymagań nie będziemy mogli zainstalować systemu? Już wyjaśniamy.

Aktualizacja z poziomu Windows update, może być niedostępna nawet gdy nasz laptop spełnia wszystkie wymogi. Dlaczego tak się dzieje? Microsoft stopniowo wprowadza możliwość aktualizacji komputerów zgodnych z Windows 11. Jeżeli komputer lub laptop został oficjalnie przetestowany przez giganta z Redmond, taka aktualizacja zostanie wyświetlona w tej usłudze, natomiast jeśli dany model nie został jeszcze przetestowany, pozostaje nam poczekać, lub zainstalować system z pliku obrazu czy przy pomocy odpowiedniej aplikacji. Drugi powód to uniknięcie przeciążenia serwerów. Mając na uwadze fakt, że istnieje spora rzesza użytkowników, chcących zainstalować najnowszy system, Microsoft przed obawą przeciążenia serwerów i stopniowo wprowadza możliwość aktualizacji.

Jeżeli jesteś tym szczęściarzem i w usłudze Windows Update widzisz informację o możliwości aktualizacji systemu, wystarczy kliknąć zainstaluj i postępować zgodnie z wyświetlanymi komunikatami. Ważna informacja - aktualizacja możliwa jest tylko wtedy, gdy nasz poprzedni system Windows 10 był zainstalowany w trybie UEFI. Jeżeli system zainstalowany był w trybie Legacy, należy zmienić ustawienia w biosie komputera i wykonać czystą instalację z nośnika typu Pendrive. Jeżeli tak jak my, nie masz możliwości aktualizacji z poziomu systemu, ponieważ twój sprzęt jeszcze nie zdążył przejść oficjalnych testów w siedzibie Microsoft, przejdź do innego sposobu, czyli instalacji aktualizacji za pomocą pliku z obrazem lub za pomocą asystenta instalacji. Asystent Instalacji systemu. Najprostszą metodą aktualizacji systemu Windows 10 do Windows 11 (pomijając Windows Update) jest skorzystanie z Asystenta instalacji. Jest to mała aplikacja, którą pobieramy ze strony Microsoftu W momencie kliknięcia przycisku "Pobierz teraz" na nasz komputer zostanie pobrany program o nazwie Windows11InstallationAssistant. Po pobraniu pliku należy uruchomić aplikację i postępować zgodnie z wskazówkami wyświetlanymi na ekranie monitora. Warto wspomnieć, że gdy próbujemy zaktualizować system za pomocą asystenta, musimy posiadać w systemie zainstalowaną aplikację PC Health Check, o której pisaliśmy wyżej, w polskim języku nazywaną sprawdzanie kondycji komputera. Jeśli zainstalowaliśmy ją wcześniej, asystent nie będzie prosił o instalację, natomiast jeśli jeszcze tego nie zrobiliśmy, otrzymamy stosowny komunikat. Po zaakceptowaniu regulaminu aplikacja przejdzie do pobierania pliku instalacyjnego, a cała instalacja odbywa się w 3 krokach. Tutaj ważna kwestia, system musi mieć połączenie z internetem, aby było możliwe pobranie wymaganych plików. Pobieranie pliku iso z obrazem Windows 11.

Z tej opcji proponujemy skorzystać w momencie, gdy plik ISO z systemem może przydać nam się w przyszłości np do aktualizacji na komputerach bez dostępu do internetu. Plik z obrazem znajduje się na tej samej stronie co asystent instalacji. Klikamy więc w link Przechodzimy do sekcji "pobieranie obrazu dysku (ISO) systemu Windows 11" Z rozwijanej listy wybieramy Windows 11 i klikamy pobierz. W tym momencie pojawi się jeszcze możliwość wyboru języka, po czym następuje pobranie pliku instalacyjnego. Gdy plik zostanie pobrany, klikamy w niego dwukrotnie i w tym momencie rozpoczyna się instalacja.

Klikamy dalej zgodnie z wyświetlanymi komunikatami. Akceptujemy umowę licencyjną i przechodzimy do instalacji. Ważnym krokiem jest moment, w którym wyświetli się komunikat "Gotowy do instalacji".

W tym momencie bardzo istotne jest, aby kliknąć w "Zmień elementy do zachowania".

Dzięki temu, mamy możliwość wyboru, jak instalacja ma być przeprowadzona i co ma się stać z naszymi plikami, które mamy na komputerze. Po wybraniu odpowiedniej opcji klikamy dalej. System sprawdzi wymagania oraz aktualizacje po czym przejdzie do instalacji. Czas instalacji zależny jest od szybkości naszego komputera i może potrwać od kilku do kilkunastu minut. Po tym czasie i ponownym uruchomieniu komputera naszym oczom ukazuje się nowy pulpit, co oznacza że nasz system został poprawnie zainstalowany.

Mamy nadzieję, że dzięki temu poradnikowi, bez problemów zaktualizujecie swój system Windows 10 do najnowszej wersji Windows 11, na swoich poleasingowych komputerach i laptopach.

Systemy operacyjne

Systemy operacyjne na komputer stacjonarny i laptopa

Co to jest system operacyjny?

System operacyjny to oprogramowanie, które zainstalowane na danym urządzeniu pozwala nim zarządzać czy instalować kolejne programy, np. Microsoft Office czy gry komputerowe. Bez systemu operacyjnego urządzenia takie jak komputery, smartfony czy smartwatche nie mają szansy prawidłowo działać. W przypadku tych dwóch ostatnich urządzeń system operacyjny jest preinstalowany i nie da się go zmienić ani samodzielnie zainstalować. Kupno smartwatcha czy smartfona wiąże się zatem z wyborem danego systemu. Komputery czy laptopy natomiast mogą mieć różne systemy operacyjne, które da się samodzielnie zainstalować.

Rodzaje systemów operacyjnych

Systemy operacyjne dostępne na komputery osobiste można podzielić na kilka rodzajów:

Microsoft Windows - najpopularniejszym systemem operacyjnym na komputery i laptopy jest oczywiście Microsoft Windows. W tej chwili większość komputerów osobistych działa pod kontrolą Windowsa 10 lub Windowsa 11 w zależności od aktualizacji. Popularność tego systemu wynika z uniwersalności, która sprawia, że można zainstalować go na urządzeniach różnych producentów. W zależności od potrzeb możesz wybrać rodzaj Windowsa, np. Home lub Pro, które różnią się poszczególnymi aplikacjami i funkcjami. Do domowego użytku i gier w zupełności wystarczający będzie Windows 10 lub 11 Home. Dla profesjonalistów i przedsiębiorstw lepszym wyborem będzie system operacyjny Microsoftu z dopiskiem „Pro”, który zapewnia większe bezpieczeństwo danych i kontrolę nad urządzeniem. Instalacja Windowsa jest bardzo łatwa i poradzisz sobie z nią nawet jeśli nie jesteś doświadczony w kwestiach komputerowych. Jeśli kupujesz laptopa, to najprawdopodobniej będzie on miał już zainstalowany system Windows, ale część tego typu urządzeń kupisz też bez zainstalowanego systemu operacyjnego.

- najpopularniejszym systemem operacyjnym na komputery i laptopy jest oczywiście Microsoft Windows. W tej chwili większość komputerów osobistych działa pod kontrolą Windowsa 10 lub Windowsa 11 w zależności od aktualizacji. Popularność tego systemu wynika z uniwersalności, która sprawia, że można zainstalować go na urządzeniach różnych producentów. W zależności od potrzeb możesz wybrać rodzaj Windowsa, np. Home lub Pro, które różnią się poszczególnymi aplikacjami i funkcjami. Do domowego użytku i gier w zupełności wystarczający będzie Windows 10 lub 11 Home. Dla profesjonalistów i przedsiębiorstw lepszym wyborem będzie system operacyjny Microsoftu z dopiskiem „Pro”, który zapewnia większe bezpieczeństwo danych i kontrolę nad urządzeniem. Instalacja Windowsa jest bardzo łatwa i poradzisz sobie z nią nawet jeśli nie jesteś doświadczony w kwestiach komputerowych. Jeśli kupujesz laptopa, to najprawdopodobniej będzie on miał już zainstalowany system Windows, ale część tego typu urządzeń kupisz też bez zainstalowanego systemu operacyjnego. Apple MacOS - system MacOS jest fabrycznie instalowany w komputerach marki Apple, np. iMac czy MacBook. Jego bardzo dużą zaletą jest optymalizacja, stabilność i integracja z innymi urządzeniami giganta z Cupertino, co w efekcie daje świetny ekosystem. Mimo swojej prostoty z tego systemu bardzo często korzystają profesjonaliści związani z edycją grafiki, wideo czy muzyki.

- system MacOS jest fabrycznie instalowany w komputerach marki Apple, np. iMac czy MacBook. Jego bardzo dużą zaletą jest optymalizacja, stabilność i integracja z innymi urządzeniami giganta z Cupertino, co w efekcie daje świetny ekosystem. Mimo swojej prostoty z tego systemu bardzo często korzystają profesjonaliści związani z edycją grafiki, wideo czy muzyki. Chrome OS - System instalowany w Chromebookach, czyli laptopach różnych producentów, które nie działają pod kontrolą Windowsa. Zamiast tego Chromebooki są oparte na Linuksie i przeglądarce internetowej Google Chrome. Takie urządzenia najlepiej sprawdzają się do pracy w przeglądarce internetowej i aplikacjach z ekosystemu Google. Chromebooki z Chrome OS są dobrym wyborem, jeśli zależy Ci na niskiej cenie urządzenia, a swoją pracę wykonujesz głównie online.

- System instalowany w Chromebookach, czyli laptopach różnych producentów, które nie działają pod kontrolą Windowsa. Zamiast tego Chromebooki są oparte na Linuksie i przeglądarce internetowej Google Chrome. Takie urządzenia najlepiej sprawdzają się do pracy w przeglądarce internetowej i aplikacjach z ekosystemu Google. Chromebooki z Chrome OS są dobrym wyborem, jeśli zależy Ci na niskiej cenie urządzenia, a swoją pracę wykonujesz głównie online. Linux - jest to darmowy system operacyjny, a raczej jego jądro, które można zainstalować na różnych urządzeniach, choć sama instalacja i konfiguracja nie jest tak intuicyjna jak np. w przypadku Windowsa. Jedną z najpopularniejszych dystrybucji systemu operacyjnego jest Ubuntu oparte o Linuksa, które ułatwia poruszanie się po systemie i umożliwia wygodną pracę biurową czy przeglądanie internetu.

Licencja Windowsa OEM czy BOX?

Systemy operacyjne Windows na licencji OEM są przypisywane do konta Microsoft i najczęściej występują w postaci cyfrowej. Oznacza to, że taki system łatwo przenieść z komputera na komputer, ale tylko po dezaktywacji systemu na poprzednim urządzeniu. System kupiony na licencji BOX można natomiast swobodnie przenosić między komputerami – oczywiście o ile jest to wersja z określoną liczbą stanowisk. Wersja BOX ponadto występuje w wersji fizycznej i otrzymuje pełne wsparcie Microsoftu.

Najlepsze systemy operacyjne znajdziesz w x-komie

FAQ - Najczęściej zadawane pytania

FAQ - Najczęściej zadawane pytania

Co to jest system operacyjny i jakie są rodzaje systemów? System operacyjny (OS) to oprogramowanie, które umożliwia użytkownikowi obsługiwać dane urządzenie. Dzięki niemu możliwe jest uruchamianie programów i wykonywanie zadań na komputerze. Wyróżnia się 3 najpopularniejsze komputerowe systemy operacyjne: Microsoft Windows, Apple macOS oraz Linux.

Jak wybrać najlepszy system operacyjny? Jeżeli masz zamiar grać w gry komputerowe i liczysz na dużą uniwersalność systemu operacyjnego, wybierz system Microsoft Windows 10 lub Windows 11. W przypadku gdy poszukujesz darmowego systemu operacyjnego, sprawdź jedną z dystrybucji Linux. Natomiast gdy chcesz mieć system operacyjny charakteryzujący się wysokim komfortem obsługi, skorzystaj macOS.

Microsoft Windows – Wikipedia, wolna encyklopedia

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Windows”. Zobacz też: inne znaczenia

Microsoft Windows (ang. windows „okna”, IPA: [maɪkɹoʊsɑːft ˈwɪndoʊz]) – rodzina systemów operacyjnych stworzonych przez firmę Microsoft. Systemy rodziny Windows działają na serwerach, systemach wbudowanych oraz na komputerach osobistych, z którymi są najczęściej kojarzone.

Prezentację pierwszego graficznego środowiska pracy z rodziny Windows firmy Microsoft przeprowadzono w listopadzie 1984. Wówczas była to graficzna nakładka na system operacyjny MS-DOS[5], powstała w odpowiedzi na rosnącą popularność graficznych interfejsów użytkownika, takich jakie prezentowały na przykład komputery Macintosh. Nakładka, a później system operacyjny Windows po pewnym czasie zdominowała światowy rynek komputerów osobistych. Pierwszym stabilnym wydaniem był Windows 1.01. Windows 1.00 był wersją beta, nigdy nie wydaną.

Zbiorczo stosowana nazwa Windows dotyczy całej serii produktów z dziedziny systemów operacyjnych firmy Microsoft. Produkty te dzielą się następująco:

16-bitowe środowiska operacyjne [ edytuj | edytuj kod ]

Wczesne wersje Windows były raczej graficznymi interfejsami użytkownika – pulpitami. Wynikało to z faktu, że były one uruchamiane z poziomu systemu operacyjnego MS-DOS i wykorzystywały jego mechanizmy w dziedzinach chociażby obsługi plików. Z drugiej jednak strony nawet owe wczesne 16-bitowe środowiska pracy posiadały pewne cechy pełnoprawnego systemu operacyjnego, posiadając na przykład własny format plików wykonywalnych i własne sterowniki urządzeń (zegara, urządzeń graficznych, drukarek, myszy, klawiatur, czy urządzeń do generowania dźwięku) wykorzystywane przez aplikacje. Inaczej niż możliwe to było w MS-DOS, nakładki Windows umożliwiały jednoczesne uruchomienie wielu aplikacji, działających w trybie wielozadaniowości kooperatywnej. Kolejną cechą 16-bitowych implementacji Windows było korzystanie ze skomplikowanego systemu segmentowanej pamięci wirtualnej obsługiwanej programowo; system ten umożliwiał uruchamianie aplikacji o rozmiarach przekraczających wielkość dostępnej pamięci operacyjnej komputera. Segmenty danych były przywoływane do pamięci i usuwane z niej, jeśli tylko ilość wolnego miejsca niebezpiecznie spadała. Dane ulegały również przemieszczaniu, jeśli aplikacja nie wymagała stałej kontroli ze strony procesora, na przykład czekając na wprowadzenie przez użytkownika danych. Środowiska wykorzystujące tę technologię to Windows 1.0, wydany w roku 1985 i Windows 2.0 (rok 1987) wraz z powiązanym środowiskiem Windows/286.

Hybrydy, 16/32-bitowe środowiska operacyjne [ edytuj | edytuj kod ]

Windows/386 wprowadził do środowiska jądro działające w 32-bitowym trybie chronionym procesora i monitor urządzeń wirtualnych. Na okres całej sesji nakładka tworzyła jedno lub więcej środowisk wirtualnych typu 8086, umożliwiając wirtualizację urządzeń (karty graficznej, klawiatury, myszy, zegara i kontrolera przerwań) dla każdego z nich. Widocznym dla użytkownika skutkiem działania tej technologii była możliwość uruchamiania wielu środowisk MS-DOS w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem, z których każde uruchomione było w oddzielnym oknie (aplikacje graficzne MS-DOS-a wymagały przejścia w tryb pełnoekranowy). Aplikacje przeznaczone dla środowiska Windows były nadal uruchamiane w trybie wielozadaniowości kooperatywnej, a każda była umieszczona w odrębnym środowisku.

Środowiska Windows 3.0 (rok wydania 1990) i Windows 3.1 (rok 1992) znacznie usprawniły wyżej opisane mechanizmy, głównie dzięki wykorzystywaniu pamięci wirtualnej i ładowanych do pamięci sterowników urządzeń wirtualnych (VxD), które zezwalały poszczególnym oknom DOS uruchomionym w wielozadaniowości wspólne korzystanie z umownych urządzeń. Dzięki tym rozwiązaniom aplikacje Windows mogły być uruchamiane w 16-bitowym trybie chronionym (zarówno gdy środowisko Windows działało w trybie standardowym, jak i rozszerzonym trybie procesorów 386), otrzymując dostęp do kilkunastu megabajtów pamięci operacyjnej, były też zwolnione z konieczności korzystania z systemu pamięci wirtualnej obsługiwanego programowo. Nadal działały we wspólnej przestrzeni adresowej, gdzie były częściowo chronione przez funkcję segmentacji pamięci, a ich wykonywanie odbywało się w trybie wielozadaniowości kooperacyjnej. W przypadku Windows 3.0 Microsoft dodatkowo napisał w asemblerze część kluczowych funkcji środowiska, co obniżyło wymagania pamięciowe platformy i przyspieszyło jej działanie.

Hybrydowe, 16/32-bitowe systemy operacyjne [ edytuj | edytuj kod ]

Po wprowadzeniu do środowiska Windows for Workgroups 3.11 32-bitowego dostępu do plików, platforma Windows mogła w końcu zrezygnować z zarządzania plikami przez system operacyjny DOS. Wykorzystując cechy nowego mechanizmu, system operacyjny Windows 95 wprowadził możliwość stosowania długich nazw plików, zaś DOS ze swoimi ograniczeniami nazw plików (8 liter nazwy plus 3 rozszerzenia) został sprowadzony do roli programu ładującego system przy starcie komputera. Windows 95 i jego następcy do wersji ME miały więc dwa jądra, środowiska: uruchamiany zaraz po starcie DOS, a chwilę później środowisko wielozadaniowe (pulpit). Sam DOS był dostarczany wraz z Windows, co sprawiło, że (częściowo) obsługiwał długie nazwy plików, jeśli jego aplikacje były wywoływane spod Windows. Najważniejszą cechą nowego systemu była możliwość uruchamiania 32-bitowych programów graficznych działających wielowątkowo w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem. Konieczność utrzymania zgodności wstecznej z programami 16-bitowymi oznaczała jednak, że komponenty graficznego interfejsu użytkownika nadal były 16-bitowe, do tego nie w pełni wielobieżne, co skutkowało obniżonymi osiągami systemu i kłopotami z jego stabilnością.

System operacyjny Windows 95 ukazał się w trzech wersjach: pierwsza zadebiutowała w roku 1995, zaś kolejne w latach 1996 i 1997. Dwie późniejsze wersje dostępne były tylko w edycjach OEM, a jedną z ważniejszych zaimplementowanych w nich cech był system plików FAT32 oraz poprawna obsługa urządzeń USB (wersja OSR2.1). Następnym produktem serii był Windows 98, który na rynku pojawiał się dwukrotnie – w roku 1998 oraz pod nazwą Windows 98 Second Edition w rok później. W roku 2000 Microsoft wydał system operacyjny Windows Me (skrót Me oznacza Millennium Edition), bazujący na kodzie systemu Windows 98, lecz w kwestiach wyglądu zaprojektowany jak Windows 2000. Jednym z rozwiązań wprowadzonym do Windows Me było przywracanie systemu, które umożliwiało użytkownikowi przywrócenie ustawień systemu z danego dnia. Nie zostało ono jednak ciepło przyjęte, gdyż w wielu przypadkach powodowało konflikty. Windows Me został przyjęty na rynku jako „wypełniacz” na drodze do pełnego połączenia obydwu gałęzi opracowywanych przez Microsoft systemów operacyjnych. Microsoft natomiast nie dał produktowi wystarczającego czasu na „zadomowienie się” na rynku, zanim wprowadził Windows XP.

32-bitowe systemy operacyjne [ edytuj | edytuj kod ]

Ta linia systemów operacyjnych z rodziny Windows była opracowywana i sprzedawana pod kątem klientów korporacyjnych, żądających zwiększonej stabilności systemu i dzięki swemu pochodzeniu (odseparowaniu od linii MS-DOS) nie była obarczona ograniczeniami tekstowego systemu operacyjnego. Pierwszym systemem tej linii był Windows NT 3.1, który zadebiutował w roku 1993 – numer wersji 3.1 pozostawiono, by zrównać numerację z wcześniej oferowanymi środowiskami operacyjnymi i by „przebić” numerację systemu OS/2 – głównego konkurenta systemu Windows NT (wówczas istniejącego w wersji 2.1), sztandarowego produktu firmy IBM, w którego powstaniu uczestniczył również Microsoft. Kolejne wersje systemu NT to 3.5 (rok 1994), 3.51 (1995) i 4.0 (1996). Ostatnia z wymienionych wersji wyglądem przypominała Windows 95, przejmując jego interfejs użytkownika. Późniejsze działanie Microsoftu podążały w kierunku połączenia linii systemów operacyjnych dla klientów indywidualnych i korporacyjnych. Pierwsza próba, którą był Windows 2000, nie spełniła oczekiwań obydwu grup, została więc przeznaczona dla zastosowań firmowych. Prace nad domowym odpowiednikiem Windows 2000, roboczo ochrzczonym „Neptune” zostały wstrzymane, a w jego miejscu pojawił się Windows Me. Osiągnięcia „Neptune” zostały włączone do nowego projektu o nazwie „Whistler”, który po zakończeniu stał się systemem operacyjnym Windows XP. Rozszerzeniem linii wysokiej klasy 32-bitowych systemów operacyjnych dla biznesu był Windows Server 2003. Windows Vista jest w wersji 32-bitowej i 64-bitowej. Ostatnim na liście systemem 32-bitowym jest Windows CE, zaprojektowany dla rozwiązań przenośnych i aplikacji zagnieżdżonych i oferujący szereg usług dla działających w jego środowisku stanowisk roboczych. Windows 7, Windows 8.1 oraz Windows 10 są dostępne zarówno w wersji 32-bitowej, jak i 64-bitowej.

64-bitowe systemy operacyjne [ edytuj | edytuj kod ]

System Windows NT działał na kilku różnych platformach sprzętowych zanim dominującą pozycję na rynku komputerowym (również w dziedzinie zastosowań profesjonalnych) uzyskały komputery osobiste oparte na procesorach rodziny x86. Windows NT w wersjach od 3.1 do 4.0 dostępny był dla komputerów opartych na architekturze DEC Alpha i MIPS R4000, które były maszynami 64-bitowymi. System operacyjny traktował procesory tych komputerów jednak jak 32-bitowe.

Po pojawieniu się architektur sprzętowych IA-64 (procesory Itanium), zaś później X86-64/EMT64 (która w terminologii Microsoftu była oznaczana jako x64), Microsoft udostępnił nowe wersje swoich aktualnie wydawanych systemów operacyjnych. Nowoczesna linia 64-bitowych systemów Windows składała się z Windows XP 64-bit Edition dla systemów IA-64, Windows XP Professional x64 Edition dla komputerów wyposażonych w procesory obsługujące rozszerzone instrukcje X86-64/EMT64 oraz Windows Server 2003 w wydaniach dla architektur IA-64 i x64. Wersje x64 systemów Windows XP Professional i Windows Server 2003 zadebiutowały 25 kwietnia 2005, wersje dla procesorów Intel Itanium były natomiast udostępniane w tym samym czasie, co ich 32-bitowe odpowiedniki. System Windows Vista jest pierwszym produktem firmy, który dla użytkowników końcowych został wydany jednocześnie w wersji 32-bitowej, jak i 64-bitowej. Jego następcy – Windows 7, Windows 8, Windows 8.1 oraz Windows 10 – również są dostępni w obu wersjach. Nowy Windows 11 został wydany tylko w wersji 64-bitowej. Warto też wspomnieć o 64-bitowej wersji Windowsa 2000, która w przeciwieństwie do innych systemów o architekturze 64-bitowej, nie była x64 lecz ia64. Działała tylko na procesorach ia64, i na x64 nie zadziała.

Popularne aplikacje w Windows [ edytuj | edytuj kod ]

Internet Explorer [ edytuj | edytuj kod ]

Osobny artykuł: Internet Explorer.

Po premierze systemu Windows 95 został dopuszczony do sprzedaży dodatek Microsoft Plus! zawierający graficzną przeglądarkę Internet Explorer w wersji 1.0. Była to pierwsza przeglądarka Microsoftu.

Od czasu wydania systemu Windows 98 przeglądarka Internet Explorer jest zintegrowana z Eksploratorem Windows, co oznacza, że nie da się jej całkowicie usunąć.

W Windows 7 istnieje możliwość odinstalowania przeglądarki Internet Explorer. Europejska wersja systemu Windows 7 E, która miała nie zawierać przeglądarki Internet Explorer według decyzji Microsoftu została wycofana z produkcji. Zastąpiło ją okno wyboru przeglądarki, dystrybuowane jako aktualizacja przez Windows Update w pierwszej kolejności dla komputerów, gdzie domyślną przeglądarką jest Internet Explorer[6].

W Windows 10 Internet Explorer został zastąpiony przez nową przeglądarkę o nazwie Microsoft Edge. Internet Explorer nie został jednak usunięty z systemu celem zapewnienia wstecznej kompatybilności.

Windows Media Player [ edytuj | edytuj kod ]

Osobny artykuł: Windows Media Player.

Windows Media Player jest domyślnym odtwarzaczem multimedialnym w systemach Windows. Podobnie jak w przypadku przeglądarki Internet Explorer nie można go całkowicie usunąć z systemu.

Komisja Europejska w marcu 2004 nałożyła na Microsoft karę w wysokości 497,2 mln euro i nakazała wydać wersje Windows bez programu Windows Media Player[7], co Microsoft uczynił wydając w Europie wersje N swoich systemów. Wersje N nie odniosły jednak sukcesu na rynku[8].

W systemie Windows 10 domyślnym odtwarzaczem wideo jest aplikacja Filmy i TV a odtwarzaczem audio Muzyka Groove. Wciąż jednak możliwe jest ustawienie Windows Media Player jako domyślny odtwarzacz.

Aplikacje pocztowe [ edytuj | edytuj kod ]

Outlook Express jest standardowym klientem poczty elektronicznej od wersji Windows 95 do wersji Windows XP. Następcą Outlook Express jest Windows Mail, klient poczty e-mail w Windows Vista, zastąpiony dodatkiem Poczta systemu Windows Live w Windows 7, a w systemie Windows 8, Windows 8.1, Windows 10 i Windows 11 dostępny jest program nazwany po prostu Poczta.

Osobny artykuł: Historia systemów Microsoft Windows.

Microsoft podążył w rozwoju swoich systemów operacyjnych dwiema równoległymi ścieżkami. Jedna z nich koncentrowała się na dostarczaniu systemów operacyjnych dla użytkowników domowych, druga zaś oferowała rozwiązania dla profesjonalistów w dziedzinie informatyki. Ten swoisty dualizm skutkował pojawianiem się na rynku systemów domowych o znacznie bardziej chwytliwej dla oka stylistyce, lecz ograniczonymi w kwestiach pracy w sieci i bezpieczeństwa oraz wersji profesjonalnych – uboższych graficznie, lecz stabilniejszych podczas pracy w sieci i wyposażonych w lepsze zabezpieczenia.

Pierwsza niezależna wersja Microsoft Windows, opatrzona numerem 1.0, obecna na rynku od listopada 1985, nie oferowała dużego zakresu funkcjonalności i nie zyskała szerszego uznania. Windows 1.0 nie był systemem operacyjnym, lecz przedłużeniem – nakładką na system MS-DOS. Microsoft Windows w wersji 2.0, sprzedawany od listopada 1987, nieco lepiej przyjął się wśród użytkowników. Wersja 2.03, datowana na styczeń 1988, wprowadziła zmiany w wyglądzie – zamiast okien ułożonych sąsiadująco możliwe było nachodzenie poszczególnych aplikacji na siebie. Skutkiem wprowadzenia tej zmiany był pozew wytoczony Microsoftowi przez firmę Apple Computer, który zarzucał firmie Billa Gatesa naruszenie praw autorskich należących do Apple.

Wersja 3.0 nakładki Windows, sprzedawana od roku 1990, była pierwszym produktem rodziny, który osiągnął szerszy sukces. Wyznacznikiem popularności było sprzedanie 2 milionów kopii nakładki w trakcie pierwszych sześciu miesięcy obecności rynkowej. Wprowadzone ulepszenia dotyczyły przede wszystkim interfejsu użytkownika i możliwości pracy wielozadaniowej. W sierpniu 1995 Microsoft rozpoczął sprzedaż systemu operacyjnego Windows 95, który kontynuował zmiany w interfejsie użytkownika i pozwalał na rzeczywistą prace wielozadaniową. Wsparcie techniczne dla systemu Windows 95 zakończyło się 31 grudnia 2001[11].

W lipcu 1993 pojawił się Windows NT, oparty na nowym jądrze. Seria NT była postrzegana jako system dla profesjonalistów. Połączenie linii systemów operacyjnych dla użytkowników domowych i profesjonalistów dokonało się dopiero przy okazji wprowadzenia systemu Windows XP.

Kolejnym systemem rodziny była wersja Windows 98, który na rynku pojawił się w czerwcu 1998. Dość ostrej krytyce poddana została jego powolność w porównaniu z Windows 95, lecz większość niedogodności została wyeliminowana w wydanej w roku 1999 wersji Windows 98 Second Edition. Wsparcie techniczne dla systemów Windows 98 i Windows 98 SE zostało zakończone 11 lipca 2006[12].

W dziedzinie systemów operacyjnych do zastosowań profesjonalnych, Microsoft zaoferował w lutym 2000 system operacyjny Windows 2000. Następcą Windows 98 w kategorii rozwiązań dla użytkowników domowych był produkt Windows Me (Windows Millenium Edition). Wraz z systemem Windows Me który debiutował we wrześniu 2000, Microsoft starał się wprowadzić szereg własnych rozwiązań technologicznych, takich jak „Universal Plug and Play”. Produkt jednak otrzymał od rynku słowa krytyki pod adresem kompatybilności zastosowanych rozwiązań i stabilności działania.

W październiku 2001 Microsoft przedstawił system operacyjny Windows XP. Produkt ten łączył w sobie jądro przejęte z linii Windows NT oraz funkcjonalność systemu Windows 95 i jego następców. W prasie komputerowej pojawiło się sporo pochwał skierowanych pod adresem nowego systemu[13]. Oferowane były dwie wersje Windows XP, ochrzczone mianami „Home” i „Professional”, przy czym pierwsza – skierowana do użytkowników domowych – nie była wyposażona w szereg mechanizmów sieciowych i zabezpieczających, które zostały wprowadzone w wersji Professional. Była więc upodobniona do systemów z linii 9x, natomiast wersja Professional kontynuowała założenia systemów z linii NT. Dodatkowym produktem linii XP była wersja „Windows XP Media Center Edition”, która pojawiła się w roku 2003 i skierowana była głównie do entuzjastów filmów telewizyjnych i DVD, pozwalając na przykład na nagrywanie sygnału telewizyjnego i obsługę za pomocą pilota. Wersja XP MCE była więc połączeniem wersji Home systemu XP i specjalnej nakładki systemowej dla obsługi multimediów. Wsparcie techniczne dla systemu Windows XP zakończyło się 8 kwietnia 2014[14].

W kwietniu 2003 na rynku pojawił się system operacyjny Windows Server 2003, który zastąpił Windows 2000 w dziedzinie systemów operacyjnych dla serwerów. Pojawiło się w nim szereg nowych funkcji, zaś szczególnie silny nacisk położono na bezpieczeństwo. Ulepszona wersja Windows Server 2003 o nazwie Windows Server 2003 R2 pojawiła się w grudniu 2005.

Windows Vista, następca systemu Windows XP, na rynku pojawił się 30 stycznia 2007. Zostały dodane do niej nowe efekty graficzne, serwer IIS 7. W Windows Update jest dostępnych wiele więcej sterowników niż w Windows XP. Klienci korporacyjni mogli nabywać go już od 30 listopada 2006.

Następcą Windows Server 2003 jest Windows Server 2008 (kodowa nazwa Longhorn), który został wydany 27 lutego 2008 roku. Wsparcie techniczne dla systemu Windows Vista zakończyło się 11 kwietnia 2017 roku[15].

Cieszący się długo najwyższym udziałem rynku systemów operacyjnych Windows, utracił tę pozycję na rzecz systemu Android w kwietniu 2017[16][17].

Historia systemu MS Windows

Daty wydań [ edytuj | edytuj kod ]

Bezpieczeństwo systemów Windows od wielu lat wywołuje ożywione dyskusje. Zdarzało się nawet, że sam producent systemów Windows padał ofiarą ataków (ostatni raz w roku 2000)[24]. Po części z uwagi na rozpowszechnienie systemów Windows, po części zaś z uwagi na kwestie techniczne dla systemów tej rodziny istnieje około 2 000 000 razy więcej szkodliwego oprogramowania niż dla innych systemów, takich jak macOS, Linux, Unix czy FreeBSD[25]. Początkowo systemy Windows projektowane były tak, by umożliwiać użytkownikom łatwe korzystanie z komputera bez połączeń sieciowych, nie stosowano więc w nich systemów zabezpieczeń. System operacyjny Windows NT i jego następcy posiadał już implementację zasad bezpieczeństwa pracy (w tym bezpieczeństwa sieciowego) oraz mechanizmy pozwalające na pracę systemu z wieloma użytkownikami, lecz pierwsza jego wersja nie zakładała stosowania zabezpieczeń podczas pracy w Internecie – rozwiązanie to nie było jeszcze tak szeroko rozpowszechnione w czasach prac nad systemem Windows NT. Te właśnie cechy w połączeniu z kodem, który w pewnych miejscach obarczony był pewnymi niedoskonałościami (zezwalając na przykład na przepełnienie bufora) sprawiają, że systemy z rodziny Windows są częstym celem ataków twórców wirusów i robaków komputerowych. Dodatkowo, do czasu pojawienia się w sprzedaży Windows Server 2003, większość wersji (nawet w przypadku Windows NT) sprzedawano w konfiguracji z wyłączonymi ważnymi mechanizmami zabezpieczeń, za to z włączonymi podatnymi na ataki (lecz jednocześnie użytecznymi) usługami systemowymi. W czerwcu 2005 zarządzana przez Bruce’a Schneiera firma Counterpane Internet Security podała, że zarejestrowała w przeciągu poprzedzających tę datę sześciu miesięcy ponad tysiąc nowych wirusów i robaków atakujących systemy operacyjne Windows.

Narzędzie automatycznych aktualizacji systemu pojawiło się po raz pierwszy w systemie Windows Me. Dzięki tej funkcji dodatki Service Pack dla systemów Windows XP i Windows Server 2003 zostały przez większość użytkowników zainstalowane o wiele szybciej niż byłoby to możliwe przy dystrybucji uaktualnień bardziej konwencjonalnymi metodami. Microsoft dostarcza uaktualnienia swoich produktów poprzez usługę Windows Update średnio raz na miesiąc (zwykle w drugi wtorek każdego miesiąca), choć aktualizacje krytyczne mogą się w miarę potrzeby pojawiać w dowolnym momencie. W systemach Windows 2000 z dodatkiem Service Pack 3 i nowszym, Windows XP i Windows Server 2003 i nowszych, możliwe jest automatyczne pobranie i instalacja aktualizacji.

W systemie Windows Vista Microsoft wprowadził mechanizm kontrola konta użytkownika (User Account Control). W systemie Windows każdy program ma takie same prawa, jak użytkownik. Jeżeli użytkownik chce wykonać działanie wykraczające poza jego uprawnienia (np. zmienić ustawienia systemowe, uruchomić program wymagający uprawnień administratora), konieczne jest potwierdzenie tej akcji na specjalnym ekranie, wpisując hasło konta z uprawnieniami administratora, jeżeli hasło to zostało ustawione. Funkcja ta jest jednak przez wiele osób uważana za uciążliwą i wyłączaną[26][27].

Windows Defender [ edytuj | edytuj kod ]

Osobny artykuł: Windows Defender.

6 stycznia 2005 firma Microsoft udostępniła wersję testową (beta) programu Windows AntiSpyware, który stworzono na podstawie wcześniej zakupionego programu o nazwie Giant AntiSpyware. 14 lutego 2006 nazwę programu zmieniono na Windows Defender, co stało się równocześnie z pojawieniem się drugiej wersji beta programu. Produkt wydano na licencji freeware, zaś jego funkcje to ochrona przed niepożądanym oprogramowaniem, w tym przed programami szpiegowskimi. Użytkownicy systemów Windows XP i Windows Server 2003, których legalność została potwierdzona przez WGA, mogą bezpłatnie pobrać i zainstalować Windows Defendera. Jest on dostępny również jako część systemu operacyjnego Windows Vista i nowszych[28].

Analizy firm trzecich do niewspieranych już edycji Windows [ edytuj | edytuj kod ]

Studium przeprowadzone w 2004 roku przez Kevina Mitnicka wraz z firmą Avantgarde zajmującą się komunikacją marketingową ujawniło, że komputer, na którym zainstalowano pozbawiony uaktualnień system Windows XP , nie wyposażony w jakiekolwiek oprogramowanie ochronne, pozostaje bezpieczny w sieci Internet przez około cztery minuty, po czym następuje przełamanie jego podstawowych mechanizmów ochrony [29] .

zajmującą się komunikacją marketingową ujawniło, że komputer, na którym zainstalowano pozbawiony uaktualnień system , nie wyposażony w jakiekolwiek oprogramowanie ochronne, pozostaje bezpieczny w sieci Internet przez około cztery minuty, po czym następuje przełamanie jego podstawowych mechanizmów ochrony . Opublikowane w październiku 2004 poświęcone bezpieczeństwu sieciowemu studium przeprowadzone przez AOL stwierdziło, że na komputerach 80 procent użytkowników systemów operacyjnych Windows działa co najmniej jeden program szpiegowski lub reklamowy. Istnieje również spora ilość dokumentacji ilustrująca metody podniesienia poziomu bezpieczeństwa systemów Windows. W starszych systemach Windows zaleca się instalację systemu komputerowego za sprzętową lub programową zaporą sieciową, ciągłą aktywność oprogramowania antywirusowego i antyszpiegowskiego oraz instalację uaktualnień dostępnych w witrynie Windows Update.

W nowszych systemach (Windows XP SP2, Windows Vista, Windows 7) wiele z wymienionych powyżej funkcjonalności zostało wbudowane w system operacyjny.

Wine – Jest to prawie całkowita implementacja API środowiska Windows rozpowszechniana na zasadach wolnego oprogramowania. Pozwala ona na uruchomienie niektórych aplikacji Windows na komputerach o architekturze x86 z zainstalowanym systemem operacyjnym pochodzenia uniksowego, w tym GNU/Linux.

ReactOS – Projekt mający na celu utworzenie darmowego, otwartego odpowiednika Windows 2000 tworzony przez wolontariuszy. Założeniem projektu jest maksymalna kompatybilność z istniejącym oprogramowaniem i sterownikami dla Windows NT. ReactOS jest ściśle powiązany z Wine, jednak w chwili obecnej projekt jest we wczesnej fazie rozwoju.

Oprogramowanie do emulacji [ edytuj | edytuj kod ]

Emulacja zezwala na uruchamianie programów napisanych dla systemów Windows bez konieczności uruchamiania samego systemu. Część z tych programów to: